کد مطلب:134099 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
طلیعه ی جنگ یا برخورد با حر
كاروان حسین (ع) در نیمه ی آن روز با لشكری مسلح و مجهز بر خورد
نمود كه در رأس آن حر بن یزید ریاحی قرار داشت. اولین عمل انسانی و بزرگی كه فرزند پیغمبر هنگام برخودر با سپاه دشمن انجام داد این بود كه دستور داد به تمام آنان و سپس به حیوانات و اسبهایشان آب دهند و همگان را سیراب سازند،سپس وقت نماز فرا رسید، حسین بن علی (ع) از خیمه بیرون شد تا با یاران خود نماز بگذارد، حر بن یزید در اینجا پیش آمد و سلام كرد و مكالمات دوستانه ی بین آنان رد و بدل گردید و آن مرد پاك دل خود و ارتشیانش در نماز به فرزند پیغمبر اقتداء نمودند، پس از انجام نماز زاده ی امیرالمؤمنین برخاست و در برابر آن جمعیت خطبه ای قاطع ایراد فرمود، خطبه ای كه در آن از روش حكومت سخت نكوهش می كند و شایستگی واقعی خویش را برای رهبری جهان اسلام آشكارا بیان می فرماید، در آنجا گفت:
«ایها الناس ان تتقو اللَّه و تعرفوا الحق لاهله یكن ارضی للَّه عنكم و نحن اهل بیت حمد (ص) اولی بهذا الامر علیكم من هؤلاء المدعین ما لیس لهم والسائرین فیكم بالجور والعدوان فان ابیتم الا الكراهة لنا والجهل بحقنا و كان رأیكم الان غیر الذی اتتنی به كتبكم و قدمت علی به رسلكم انصرفت عنكم. [1] .
یعنی ای مردم اگر خدای را در نظر بگیرید و حق را برای صاحبان حق بشناسید به رضایت خداوند نزدیكتر است، هر آینه ما اهل بیت پیغمبر در امر خلافت و امامت از بنی امیه كه ادعای این منصب را دارند
سزاوارتریم، اینان منصب و مقامی را دعوی دارند كه برای آن اهلیت ندارند و در بین شما به جور و ستم رفتار می كنند و اگر شما با اینحال مقدم ما را مكروه می دارید و بحق ما جهل می ورزید و از رأی گذشته ی خود كه به ما نوشته اید پشیمان گشته اید بگوئید تا از شما روی گردانم و باز شوم».
ابن اثیر مورخ معروف می نویسد: هنگامی كه حسین ابن علی در برابر لشكر حر قرار گرفت خطاب به آنان چنین فرمود:
«... الا و الا هؤلاء قد لزمو اطاعة الشیطان و تركو اطاعة الرحمن و اظهر والفساد و عطلوا الحدود و استأثروا بالفی ء و احلوا حرام اللَّه و حرموا حلاله و انا احق من غیری. [2] .
یعنی حكومت بنی امیه طاعت شیطان را اختیار نمودند و از فرمانبرداری خداوند سرپیچی كردند و فساد را در بین امت شایع ساختند و حدود و مقررات خدا را تعطیل ساختند و بیت المال را در غیر مورد مصرف نمودند و حرام خدا را حلال گردانده و حلال خدا را حرام شمردند و من برای مقام خلافت و امات از دیگران شایسته ترم».
در این دو گفتار حسین بن علی (ع) در اولین برخورد خویش با دشمن سخن از خلافت و حكومت به میان می آورد و شایستگی خود را برای احراز این مقام صریحاً یادآور می گردد.
در این خطبه فرزند پیغمبر انحرافات، اشاعه ی گناه، تجاوز به اموال عمومی، قانون شكنی و تعطیل نمودن حدود و مقررات آسمانی اسلام را
كه با دست حكومت بنی امیه انجام شد آشكارا بیان می كند تا شاید آن حیوان صفتان مسخ شده به ماهیت آن حكومتی كه می خواهند در حمایت از وی شمشیر بكشند و عنصر فضیلت را بكشند بیشتر آشنا گردند، اما با تأسف آنچنان زمینه ی فكر و دل آنان قلب و وارونه شده بود كه دیگر شنیدن این حقایق كوچكترین اثر در آنها بجای نمی گذاشت.
نمود كه در رأس آن حر بن یزید ریاحی قرار داشت. اولین عمل انسانی و بزرگی كه فرزند پیغمبر هنگام برخودر با سپاه دشمن انجام داد این بود كه دستور داد به تمام آنان و سپس به حیوانات و اسبهایشان آب دهند و همگان را سیراب سازند،سپس وقت نماز فرا رسید، حسین بن علی (ع) از خیمه بیرون شد تا با یاران خود نماز بگذارد، حر بن یزید در اینجا پیش آمد و سلام كرد و مكالمات دوستانه ی بین آنان رد و بدل گردید و آن مرد پاك دل خود و ارتشیانش در نماز به فرزند پیغمبر اقتداء نمودند، پس از انجام نماز زاده ی امیرالمؤمنین برخاست و در برابر آن جمعیت خطبه ای قاطع ایراد فرمود، خطبه ای كه در آن از روش حكومت سخت نكوهش می كند و شایستگی واقعی خویش را برای رهبری جهان اسلام آشكارا بیان می فرماید، در آنجا گفت:
«ایها الناس ان تتقو اللَّه و تعرفوا الحق لاهله یكن ارضی للَّه عنكم و نحن اهل بیت حمد (ص) اولی بهذا الامر علیكم من هؤلاء المدعین ما لیس لهم والسائرین فیكم بالجور والعدوان فان ابیتم الا الكراهة لنا والجهل بحقنا و كان رأیكم الان غیر الذی اتتنی به كتبكم و قدمت علی به رسلكم انصرفت عنكم. [1] .
یعنی ای مردم اگر خدای را در نظر بگیرید و حق را برای صاحبان حق بشناسید به رضایت خداوند نزدیكتر است، هر آینه ما اهل بیت پیغمبر در امر خلافت و امامت از بنی امیه كه ادعای این منصب را دارند
سزاوارتریم، اینان منصب و مقامی را دعوی دارند كه برای آن اهلیت ندارند و در بین شما به جور و ستم رفتار می كنند و اگر شما با اینحال مقدم ما را مكروه می دارید و بحق ما جهل می ورزید و از رأی گذشته ی خود كه به ما نوشته اید پشیمان گشته اید بگوئید تا از شما روی گردانم و باز شوم».
ابن اثیر مورخ معروف می نویسد: هنگامی كه حسین ابن علی در برابر لشكر حر قرار گرفت خطاب به آنان چنین فرمود:
«... الا و الا هؤلاء قد لزمو اطاعة الشیطان و تركو اطاعة الرحمن و اظهر والفساد و عطلوا الحدود و استأثروا بالفی ء و احلوا حرام اللَّه و حرموا حلاله و انا احق من غیری. [2] .
یعنی حكومت بنی امیه طاعت شیطان را اختیار نمودند و از فرمانبرداری خداوند سرپیچی كردند و فساد را در بین امت شایع ساختند و حدود و مقررات خدا را تعطیل ساختند و بیت المال را در غیر مورد مصرف نمودند و حرام خدا را حلال گردانده و حلال خدا را حرام شمردند و من برای مقام خلافت و امات از دیگران شایسته ترم».
در این دو گفتار حسین بن علی (ع) در اولین برخورد خویش با دشمن سخن از خلافت و حكومت به میان می آورد و شایستگی خود را برای احراز این مقام صریحاً یادآور می گردد.
در این خطبه فرزند پیغمبر انحرافات، اشاعه ی گناه، تجاوز به اموال عمومی، قانون شكنی و تعطیل نمودن حدود و مقررات آسمانی اسلام را
كه با دست حكومت بنی امیه انجام شد آشكارا بیان می كند تا شاید آن حیوان صفتان مسخ شده به ماهیت آن حكومتی كه می خواهند در حمایت از وی شمشیر بكشند و عنصر فضیلت را بكشند بیشتر آشنا گردند، اما با تأسف آنچنان زمینه ی فكر و دل آنان قلب و وارونه شده بود كه دیگر شنیدن این حقایق كوچكترین اثر در آنها بجای نمی گذاشت.
[1] ناسخ التواريخ حالات سيدالشهداء (ع) ج 2 صفحه ي 155 چاپ جديد.
[2] كامل ابن اثير ج 4 صفحه ي 20 چاپ مصر سال 1303.